Бешак Аллоҳ зебост: Бори илоҳо! аз ту лаззати нигоҳ ба ваҷҳи карими ту ва шавқи дидоратро мехоҳем.
“Ҷамил”: Ӯдорои зеботарин номҳо ва комилтарин авсоф аст.
“Ҷамил”: зебогии комили номҳо ва сифоти комил ва зебогии камоли мутлақ
{Ваъдаи Парвардигорат аз рӯи ростӣ ва инсоф, комил аст}.
[Сураи Анъом, ояти 115].
Зоте, ки офариниши ҳар чизро ба некӣ анҷом дод.
“Ҷамил”: зебогии ҳастӣ, далел бар зебоӣ ва арҷманд будани Ӯст. Ақлҳо тавони фаҳми ҷамоли Ӯро надоранд ва зеҳни одамӣ аз фаҳми васфи Ӯ нотавон аст. Расули Аллоҳ (дуруду саломи Аллоҳ бар Ӯ бод) мефармояд:
«... Ман санои туро ҳамчуноне, ки худат васф намӯдаӣ шуморида наметавонам,». (Ривоят аз Муслим аст).
“Ҷамил”: зебогии офариниш ва зебогии ахлоқ ва гумони накӯ ба ӯ, ато кардааст.
Эй зебо, ки зебоиро дӯст медорӣ! қалбҳои моро бо имон музайян соз ва ба ахлоқ ва қалбҳову зоҳири мо зебоӣ бибахш.
Бешак Аллоҳ зебо аст..
