Бешак Аллоҳ зиндаи поянда аст.. {Аллоҳ (аст, ки) маъбуди (ростине) ҷуз Ӯ нест, зиндаи поянда аст}. [Сураи Оли Имрон, ояти 2].
Бешак Аллоҳ поянда аст.. {Аллоҳ (аст, ки) маъбуди (ростине) ҷуз Ӯ нест, зиндаи поянда аст}. [Сураи Оли Имрон, ояти 2].
“Зинда”: зиндагӣ ва ҳаёти комил дошта ва ба каси дигаре ниёз надорад. Ҳар чизи дигар ба Ӯ ниёзманд буда ва ҳамаи чиз ҷуз Зоти поки Ӯ нобӯд хоҳад шуд.
“Поянда”: пойдор бар асоси худ ва бениёз аз ғайр аст..
“Поянда”: қоим бар кирдори ҳар нафс ба он чӣ ба даст оварда ва нигаҳдорандаи аъмол ва аҳволу ақвол ва хӯбиҳову бадиҳои онҳо, подошдиҳанда ба онҳо дар охират.
“Поянда”: шуморандаи аъмоли бандаҳо .
“Поянда”: кафолатдиҳандаи ҳаёти тамоми махлуқот ва рӯзидиҳандаи онҳо ва гардонандаи аҳволи онҳо ва тадбиркунандаи кору бори онҳо.
“Дӯстдор”.. он, ки Паёмбарону Расулон ва пайравони ононро дӯст дорад. Ӯ дар назди онон аз ҳар чиз маҳбубтар аст, дилҳои онон аз дӯстӣ ва муҳаббати Ӯ пур шуда ва забонҳои онон ба мадҳу санои Ӯ равон гашта аст, дилҳои онон бо дӯстӣ ва ихлос ва инобат ба сӯяш ҷазб шудааст Зиндаи поянда”: дорои ҳаёти комил ва қоим ба зоти худ ва қоими осмонҳо ва замин, қоим ба тадбири кори онҳо ва ризқ ва тамоми аҳволи онҳо.“Зиндаи поянда.. ”: боқист барои ҳамеша ва заволе надорад.
Бешак Аллоҳ зандаи поянда аст..“
“Зинда”: ҷомеи сифоти Зот аст ва “Қаюм” ҷомеи тамоми сифот аст.
