1- پرستش بر اساس اسماء و صفات او : آن گاه که بنده آن ها را شناخت به آنها ایمان آورده و معنی آن را درک می کند و این سبب افزایش ایمان او می شود. هر کس خداوند را بشناسد در دلش از احترام زیادی برخوردار می شود و به همین سبب گفته شده است : &"هر کسی خداوند را بیشتر بشناسد از او بیشتر می ترسد&"
2- افزایش ایمان : شناخت نام های نیکو و صفات پروردگار سبب ایجاد احساس عظمت نسبت به خداوند در قلب بنده می شود که ایمان و فروتنی او را نسبت به خداوند ارجمند و با عظمت افزایش می دهد : {و كساني که راه يافته‌اند [خداوند] بر هدايتشان افزود} (سوره محمد آیه 17)
3- ذکر و یاد خداوند: هر کسی که الله را شناخت او را دوست می گیرد و هر کس پروردگارش را دوست گرفت زیاد او را یاد می کند، زیرا او با محبت و دوستی قلبش را صاحب شده است. به مرحله ای می رسد که محبت او و تنفر او فقط بر اساس محبت و تنفر با پروردگار شکل می گیرد.
4- محبت پروردگار ارجمند و با عظمت: خداوند بلند مرتبه می فرماید : {و از مردم كساني هستند که به جاي خدا همتاياني را [براي او] بر مي گيرند که آنها را مانند دوست داشتن خدا دوست مي‌دارند- و مؤمنان در دوستي خدا قوي‌ترند} (سوره بقره آیه 165)
آن گاه که بزرگی صفات پروردگار را شناخت، نفسش به سمت او متمایل شده و به او وابسته می شود و روان او با پروردگارش که صاحب کمال و جلال است، شاد و مسرور می گردد. بنده شروع به لذت بردن از کلام پروردگار رحمن می کند و به وسیله دعا با او الفت می گیرد، به او امیدوار می شود و از او بیمناک می گردد. زیرا محبت او با خداوند او را به این امر می کشاند، پس می بیند که خداوند را دوست دارد و می پسندد هر آنچه را که او بپسندد.
5- شرم از خداوند بلند مرتبه: شناخت خداوند متعال سبب ایجاد هیبت در دل او می شود. هرچه هیبت خداوند در دل او بیشتر شود شرم او افزایش می یابد. پس بنده خود را از آنچه مورد نهی اوست حفظ می کند. مرگ را یاد کرده و به تضرع روی می آورد. اعضای خود را حفظ می کند تا پروردگار عز وجل خشنود گردد.
برای هیچ کس شایسته نیست تا در باره ذات الهی سخن گفته و او را به چیزی جز آنچه خودش، خود را به آن ستوده وصف نماید و با رای و نظر خود در باره او سخنی بگوید.6- فروتنی و خاکساری نفس آدمی در برابر خداوند: آن گاه که عزت و بزرگی و عظمت پروردگار بلند مرتبه را شناختی، خواری و ذلت و کوچکی خود را درک می کنی و آنگاه که به قدرت او پی بردی متوجه ضعف خود می شوی و چون پادشاهی او را شناختی پس فقر و نیاز خود را بشناس و چون کمال او را شناختی، نقص خود را دریاب و چون اوصاف کمال و جمال او را شناختی پس اوج فقر و نیازمندی خود و کوچکی ات را بشناس و بدان که تو جز بنده ای بیش نیستی.
